Είναι ο καιρός που γύρισε
Και όμως δεν άλλαξες ρούχα
Και όχι γιατί δεν κατέβηκε το οC στο θερμόμετρο
Είναι γιατί η καρδιά σου κάνει διακοπές σε παγόβουνο με
κοντομάνικο
Και τι πειράζει όμως...
Πειράζει ...πειράζει που δεν έχεις μαντήλι να σκουπίσεις τη
μύτη
Πειράζει …γιατί τα χείλια κολλάνε απελπιστικά στον πάγο
και ματωμένα, σκίζονται για να καταφέρουν να χαμογελάσουν
Και το βράδυ...τι κάνεις το βράδυ?
Θα ήθελα να πω ότι θα βγω με φίλους να πιω
και να νιώσω τα γόνατα χαλαρά από το αλκοόλ
και να γελάσω με την καρδιά μου μέχρι τα μάτια να δακρύσουν
Όμως μην λησμονείς, είσαι στο παγόβουνο
Το μόνο που σε διασκεδάζει είναι ο αχός από τη ζέστη σου
ανάσα
Είναι και αυτή μια παρέα, σιωπηλή, αργοκίνητη, βαριά.
Είναι η αλήθεια σου που μασκαρεύτηκε στο κρύο
Όσο και αν βρέχει, ο ήλιος θα βγαίνει φωτίζοντας τα
λασπωμένα μονοπάτια...
Όσο και αν ο αέρας σκορπάει τις φωτιές, θα έρχεται η άπνοια
να εξαγνίζει τα καμμένα...
Όσο και αν πέφτεις, τόσο στα δυο σου πόδια θα σηκώνεσαι, θα
προχωράς, θα τρέχεις, θα πετάς...
