Οδοιπορικό στο Ζάλογγο

"Καμιά εκατοστή απ΄ αυτούς τους δυστυχισμένους είχαν αποτραβηχτεί βόρεια της Πρέβεζας στο Μοναστήρι του Ζαλόγγου. Τους επιτέθηκαν εκεί θεωρώντας ότι τάχα αυτή η τοποθεσία, πράγματι ισχυρή, θα μπορούσε να τους προσφέρει ένα νέο τόπο μόνιμης διαμονής, όπου και η σφαγή που ακολούθησε υπήρξε φρικτή. Τριάντα εννέα γυναίκες γκρεμίστηκαν από τα βράχια με τα παιδιά τους που μερικά ακόμη βύζαιναν."

Ιάκωβος Μπαρτόλντυ

 Με αυτά τα λόγια περιέγραψε ο Πρώσος περιηγητής του 19ου αιώνα, τον περίφημο Χορό του Ζαλόγγου. Ήταν περίπου 20 χρόνια πριν την Ελληνική Επανάσταση, 1803-1804 όταν ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων διέταξε εκκαθάριση των Σουλιωτών που βρίσκονταν στην περιοχή. Ο κατατρεγμός των άμοιρων Σουλιωτών, οδήγησε τα γυναικόπαιδα στη Μονή Ζαλόγγου.Τι και αν κατέφυγαν στο μοναστήρι, το τούρκικο γιαταγάνι δεν οριζόταν από το σταυρό της χριστιανοσύνης. Η σφαγή ήταν τρομερή, όσες από τις γυναίκες ξέφυγαν προκειμένου να μην τις πιάσουν αιχμάλωτες και τις πουλήσουν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής, πήδηξαν στο γκρεμό. Η κόρη του Νώτη Μπότσαρη, κουβαλούσε στου ώμους της, τη λαβωμένη μάνα της. Όταν ένας Τούρκος την πλησίασε να τη συλλάβει, έριξε πρώτα τη μητέρα της στο κενό και ύστερα πήδηξε και αυτή.

 Πριν λίγες ημέρες, κάποιους αιώνες αργότερα η ιστορία επαναλήφθηκε. Στις 24 Μαΐου και ώρα 8 το πρωί σε μια γειτονιά του Μεταξουργείου ένας εξηντάχρονος, άνεργος μουσικός, ανέβηκε με την πάσχουσα από Αλτζχάϊμερ, ενενηντάχρονη μητέρα του, στην ταράτσα της πολυκατοικίας, όπου διέμεναν και αφού ο εξηντάχρονος έσπρωξε τη μητέρα του, πήδηξε και αυτός στο κενό. Είχαν οικονομικά προβλήματα, σχολίασε εκ των υστέρων η γειτονιά. Απελπισμένος ο άνεργος μεσήλικας, προκειμένου να μην παραδοθεί στα σαγόνια του καπιταλισμού, προτίμησε να ορίσει εκείνος τη στιγμή όπου η ζωή του θα έπαυε. Με αξιοπρέπεια, εξαλείφοντας το ενδεχόμενο, να έφθανε η στιγμή που θα χρειαζόταν να ψάξει για τροφή στα σκουπίδια.

 Το ερώτημα είναι, εάν θα έπρεπε ένα παρόμοιο οδοιπορικό να ακολουθήσουν και τα πολιτικά κόμματα της χώρας με τη συναίνεση των οποίων έχουμε φθάσει ένα βήμα πριν το μεγάλο άλμα στο Ζάλογγο. Οι λαοί όμως υπάρχουν και πριν και μετά τις κρίσεις, δεν παύουν να υπάρχουν, μπορεί να μην ευημερούν αλλά συνεχίζουν. Η συνέχεια λοιπόν είναι το ύψιστο κοινωνικό ζήτημα αυτήν περίοδο, πρέπει να υπάρχει συνέχεια, όπως και να είναι αυτή μέχρι όπου μπορεί να φθάσει, ας μην το ξεχνάμε. Και ας πηδήξουν στο κενό αυτοί οι άλλοι οι Μεγάλοι, μήπως και περισώσουν τίποτα από αυτά που "αύριο" θα γράψει η ιστορία για αυτούς, οδηγώντας τη υστεροφημία τους, δίχως άλλο στην αγχόνη.   

Η ορκωμοσία της νέας Κυβέρνησης (Το νέο Κούγκι)

Το 1803 στο φημισμένο Κούγκι (όπως μας θυμίζει και το ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη...) κλείστηκαν σε έναν Πύργο περίπου 700 Σουλιώτες με το Φώτο Τζαβέλα αρχηγό και δεν παραδίνονταν "με καμία κυβέρνηση'' στους Τούρκους. Ωστόσο όταν τα εφόδια στέρεψαν, οι περισσότεροι αφού συνθηκολόγησαν με τους Τούρκους, βγήκαν από το οχυρό. Ελάχιστοι Σουλιώτες μαζί με τον καλόγερο Σαμουήλ αρνούμενοι να παραδώσουν τα όπλα στον εχθρό, ανατινάχτηκαν μαζί μ' αυτά, παραδίδοντας στις φλόγες της αθανασίας τόσο τους εαυτούς τους, όσο και το ξακουστό οχυρό Κούγκι.


Εχθές λοιπόν 17 Μαϊου 2012, εν ώρα 10:00 αφού ορκίστηκαν οι νέοι υπουργοί της Υπηρεσιακής κυβέρνησης, στην πλειονότητα προερχόμενοι από την ακαδημαϊκή κοινότητα, ορκίστηκε και η νέα Βουλή των 300, η σύνθεση των οποίων για πρώτη φορά στα χρόνια της μεταπολίτευσης παρουσίασε μεγάλο πολιτικοκοινωνικοιστορικό ενδιαφέρον. Από τα ορεινά της δεξιάς (βλ.Χρυσή Αυγή), ως τις παραλίες της αριστεράς. Πρώτη φορά έδωσα τόση σημασία σε ορκωμοσία "καινούργιας" Βουλής, οι περισσότεροι με μπλε ενδύματα από όποια παράταξη και αν προέρχονταν, απέπνεαν έναν αέρα πατριωτικό. Η Ιερά Σύνοδος σύσσωμη είχε σπεύσει να δώσει τις ευχές. Όλα θύμιζαν τους ταμπουρωμένους εκείνους Έλληνες στο Κούγκι, μόνο που εδώ η διαφορά ήταν ότι κάποιοι από τους εχθρούς ήταν ήδη μέσα στο οχυρό (Βουλή). Το νέο Κούγκι λοιπόν ορκίστηκε, τώρα μένει να δούμε ποιος ή ποιοι θα είναι αυτοί που θα πυροδοτήσουν τα βαρέλια με το δυναμίτη...

Οι Προσωπογραφίες της Ημέρας

Και τώρα ας τους δούμε σαν εικόνα. Και οι πέντε καθιστοί γύρω από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ας αρχίσουμε εξ αριστερών του Παπούλια, ο Τσίπρας (τυχαία αρχίζω από αυτόν), χαμογελαστός, ανησυχητικά μόνιμα, σαν να γνωρίζει κάτι που όλοι υπόλοιποι δεν ξέρουν, σαν να έχει έναν άσσο στο μανίκι και είναι σίγουρος για κάποιο είδος νίκης, που μόνο ο ίδιος γνωρίζει. Δίπλα του ο Καμμένος, σοβαρός κάποιες φορές, μηδιάζει ελαφρά όταν αναβοσβήνουν τα φλας, αλλά ξανασοβαρεύει  γρήγορα, έτσι ώστε να δείχνει τις σοβαρές πολιτικές του προθέσεις. Απέναντι ο Κουβέλης ελαφρά χαμογελαστός και σχεδόν βαριεστημένος ίσως αναρωτιέται για ποιο λόγο βρίσκεται σε αυτό το τραπέζι των διαπραγματεύσευων. Δίπλα του ο Βενιζέλος, καταφέρνει ακόμα και χαμογελά απροκάλυπτα, με έκδηλη μια έκφραση εκδικητικής ευχαρίστησης. Τελευταίος εκ δεξιών του Κ.Παπούλια ο επίδοξος Πρωθυπουργός δυσκολεύεται να χαμογελάσει καθώς το άγχος και η αγωνία του παρολίγον νέου ηγέτη της Ελλάδας δεν αφήνει τους μύες του προσώπου του, να τραβήξουν τα χείλη ελαφρά προς τα πίσω ώστε να βγει λίγο χαριτωμένος, έστω και προσποιητά, την ιστορική τούτη ημέρα!

Χρονογράφημα των Εκ-Λ(ό)γών 2012

15 Μαΐου 2012 16:00

Η χώρα μας πάει σε εκλογές ξανά. Πέντε πολιτικοί άντρες ( Τσίπρας, Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης και Καμμένος)  και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, προκειμένου να σώσουν την Ελλάδα κάθισαν σε ένα τραπέζι όλοι μαζί μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο και συζήτησαν το ενδεχόμενο της Οικουμενικής κυβέρνησης. Η πρόταση του Κ.Παπούλια για κυβέρνηση προσωπικοτήτων ούτε καν συζητήθηκε από τους πολιτικούς αρχηγούς.
Αμέσως μετά όλοι οι εκπρόσωποι των πέντε κομμάτων που συμμετείχαν στη διαβούλευση έκαναν δηλώσεις. Ο Ε.Βενιζέλος επιθετικός καυτηρίασε τη στάση των πολιτικών δυνάμεων η οποία δεν αποδέχτηκε το σχηματισμό Οικουμενικής κυβέρνησης. Μίλησε για παρερμήνευση της θέλησης του ελληνικού λαού(*)..δημιουργώντας σίγουρα σκέψεις οξύμωρης φύσεως σε όλους όσους στέκονταν μπροστά από τους δέκτες της τηλεόρασης και εναγωνίως περίμεναν να ακούσουν για τη μορφή που θα έχει το αύριο στη χώρα μας. Ο Κουβέλης πιο ήρεμος μετέφερε ότι τήρησε θετική στάση για την ύπαρξη σταθερότητας στην Ελλάδα, αλλά δυστυχώς η πρόταση αυτή δεν υπερψηφίστηκε. Με σταθερή φωνή έκλεισε τονίζοντας ότι η απόφαση είναι στα χέρια του ελληνικού λαού. Ο Καμμένος κατέδειξε το Βενιζέλο και το Σαμαρά, καθώς σύμφωνα με το λόγο του, ο πρώτος δεν συμφωνεί με τίποτα στην καταγγελία της μνημονιακής σύμβασης και στην παραγραφή του χρέους(*) ενώ ο δεύτερος θέλει εκλογές γιατί επιθυμεί να κατακτήσει την πρωθυπουργική καρέκλα. Δεν έλειψε βέβαια από το λόγο του η απαρίθμηση των βασικών θέσεων των Ανεξάρτητων Ελλήνων, υπενθυμίζοντας την ανάγκη του για περισσότερους ψήφους. Ο Τσίπρας λίγο αργότερα, χαμογελαστός όπως πάντα, με λίγα λόγια είπε ότι δεν υπέκυψε στους εκβιασμούς. Ο Σαμαράς μέσα από κοντινά πλάνα, προσπαθώντας να ανεβάσει το λεγόμενο prestige του, αφέθηκε στο παιχνίδι του φακού και αυξομειώνοντας την ένταση της φωνής του, προσπάθησε να πείσει ότι έχει δίκιο.

Η ζωή μας κύκλους κάνει (Καλωσορίσατε)

14 Μαΐου 2012
Έχετε ακούσει πως κάνει το παλιό πικ-απ, όταν κολλάει η βελόνα στο τέλος του δίσκου; Ένα απαλό γρατσούνισμα και πότε πότε ένα χοροπηδητό της βελόνας...το ακούς αλλά δεν πας να σηκώσεις τη βελόνα...γιατί ο ήχος τελματώνει το μυαλό σου..σε βυθίζει σε μια αδράνεια..την οποία σαν παλιά συνήθεια δεν θέλεις να αποβάλλεις ... αυτό ζούμε στην Ελλάδα αυτόν τον καιρό..